Μπογιά κιμωλίας (CHALK PAINT)

DIY: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΠΟΓΙΑΣ ΚΙΜΩΛΙΑΣ (CHALK PAINT)

Παλιά στα χωριά, όλο και κάπου τους βρίσκονταν μπογιά για τον πίνακα της τάξης του σχολείου. Η συνταγή δεν ήταν κανα εφτασφράγιστο μυστικό και την ήξερε ο κάθε Δάσκαλος και Κοινοτάρχης που σεβόταν τον εαυτό του. Τα τελευταία χρόνια την εν λόγω συνταγή, που αν χρησιμοποιηθεί σωστά μπορεί να δώσει ωραία υφή "αντίκας" και "παλιού" σε πολλές διαφορετικές επιφάνειες (ξύλο, μέταλλο, τοίχος), την ανακάλυψε και ο σοφός "ιδιώτης" κι είπε να κονομηθεί από δαύτη. Αμ δε ...

Συνταγή:

1 φλιτζάνι του τσαγιού μπογιά λάτεξ, ό,τι χρώμα θέτε (δηλ. το ΜΑΤ πλαστικό που βάφουμε τους τοίχους)
3 κουταλάκια του γλυκού ανθρακικό ασβέστιο (κιμωλία). Το πουλάνε και στα Φαρμακεία. Για σας που ζείτε εξωτερικό και δεν βρίσκετε, μπορείτε να παραγγείλετε από το amazon. Στοιχίζει κοντά 4-5 ευρά το κιλό. Πρακτικά είναι το ίδιο με τον απλό στόκο που κοστίζει πολύ φθηνότερα.
3 κουταλάκια του γλυκού νερό (ζεστό)

Ανακατεύουμε την κιμωλία με το νερό μέχρι να γίνουν μια λεία κρέμα (λιώστε τους σβώλους τελείως). Μετά ρίχνουμε την κρέμα στο πλαστικό χρώμα και ανακατεύουμε.

Η μπογιά κιμωλία έχει το εκπληκτικό προσόν να βάφει αντικείμενα ΧΩΡΙΣ να χρειάζεται προηγουμένως να τα προετοιμάσουμε (τρίψιμο, αστάρωμα, κλπ). Άρα γίνεται ιδανική για βάψιμο mdf, μελαμινών, όλης της γκάμας επίπλων του ΙΚΕΑ, κλπ.

Στεγνώνει πολύ γρήγορα μετά την εφαρμογή της (κανα μισάωρο) και με 2 χέρια πέρασμα το αντικείμενο μας έχει συνήθως την τέλεια κάλυψη. Αν θέλουμε να "πατινάρουμε" το έπιπλο, πριν περάσουμε την μπογιά κιμωλίας περνάμε από κάτω άλλο χρώμα και στο τέλος, μετά και την κιμωλία, τρίβουμε με ψιλό γυαλόχαρτο για να έρθει το κρυφό χρώμα στην επιφάνεια. Κοτσάρουμε μετά κι ένα κερί και όλα καλά. Το κέρωμα το συνιστώ γενικώς. Πέρα απ' ότι χρειάζεται σε πολλές περιπτώσεις επίπλων για αδιαβροχοποίηση (πχ τραπέζια), δίνει και άλλη αίσθηση στο χρώμα και στο αποτέλεσμα.

Κι επειδή δεν γεννήθηκα ξέροντας, ορίστε ένα πολύ χρήσιμο link για να μάθετε πολλά και διάφορα στοιχειώδη.
Συνταγές για μπογιά κιμωλίας.

Σε πολλές συνταγές η κιμωλία αντικαθίσταται με στόκο για πλακίδια σε σκόνη ή με σόδα ή με γύψο (plaster of Paris). Προτιμήστε πάντα την κιμωλία. Κρατάει περισσότερο χωρίς να σφίξει, διατηρείται σε βαζάκι για καιρό και βγάζει σαφώς πιό λεία κάλυψη απ' οτι η σόδα πχ.

Εφαρμογή ή case study.

Επειδή δεν είχα κιμωλία πρόχειρη αλλά γύψο, τον προτίμησα. Τον ανακάτεψα κατά τη συνταγή (ίσως και λίγο παραπάνω) με απλή πλαστική ματ μπογιά τοίχου και μετά πρόσθεσα και περίπου 200mg μπλέ χρωστική διαλυμένη σε λίγο οινόπνευμα (οι χρωστικές σε σκόνη κάνουν θαύματα). Το θύμα ήταν ένα παλιό κομοδίνο που βρήκα στο δρόμο. Του πέρασα πρώτα ένα χέρι κίτρινης λαδομπογιάς και μόλις αυτή στέγνωσε καλά, του πέρασα ένα χέρι ξυλόκολας. Άφησα την ξυλόκολλα να στεγνώσει για 10-15 λεπτά (ώστε να μην είναι τόσο νερουλή) και άπλωσα την καλή μου chalk paint. Με ένα χέρι, παχιά παχιά και χωρίς να περνάω το πινέλο δεύτερη φορά (προκειμένου να μην μακελέψει το υπόστρωμα της ξυλόκολλας). Στην ουσία τη διαδικασία την έκανα πλευρά πλευρά. Δηλαδή έβαζα ξυλόκολα σε μια πλευρά , μετά σε μια δεύτερη, μπογιά στην πρώτη πλευρά, ξυλόκολλα στην τρίτη, μπογιά στη δεύτερη, ξυλόκολλα στην τέταρτη κλπ κλπ κλπ.

Μετά πήρα το πιστολάκι των μαλλιών και στέγνωσα λίγο απότομα τη μπογιά κιμωλίας για δέκα λεπτά, και τσουπ άρχισαν να εμφανίζονται τα σπασίματα. όσο πιο παχιά ήταν η ξυλόκολλα τόσο πιο πολλά σπασίματα έκανε. Αν μεγεθύνετε την φωτογραφία θα δείτε την υφή της μπογιάς που είναι ελαφρά σαν μαυροπίνακας. Για να διατηρηθούν τα σπασίματα και να φύγει η πολύ έντονη σαγρε υφή (που μαζεύει σκόνη) πέρασα ένα χέρι διαφανές βερνίκι στην πάνω επιφάνεια του κομοδίνου που θα τρώει και το περισσότερο ξύλο. Επιβεβαιώνω πάντως ότι με το γύψο θα πρέπει να ετοιμάσεις τη μπογιά εκείνη την ώρα γιατί μετά θα σου πήξει σαν γύψος :)

Αυτή ήταν η τεχνική με την ξυλόκολλα. Όμως σε δύο από τις πλευρές χρησιμοποίησα και μια άλλη τεχνική με βαζελίνη. Πρακτικά απλώνεις βαζελίνη ανομοιόμορφα πάνω στο ξύλο και μετά το βάφεις με την μπογιά κιμωλίας. Το αφήνεις να στεγνώσει και μετά με μια ξύστρα αρχίζεις και τρίβεις απαλά. Όπου υπάρχει βαζελίνη, η μπογιά δεν πιάνει και φεύγει με αποτέλεσμα να φτιάχνεις κάτι σαν και αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες από κάτω. Τα υπολείμματα της βαζελίνης τα καθαρίζουμε με ένα πανάκι και λίγο καθαριστικό για τζάμια. Το οποίο πανάκι το έχουμε για πέταμα μετά διότι μαζί του θα πάρει μερικά ακόμα κομμάτια μπογιά :)

Γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα καθώς η τυχαιότητα των σπασιμάτων είναι ιδανική για ανθρώπους που δεν προσέχουν πολύ τις λεπτομέρειες όταν βάφουν και με τη συγκεκριμένη τεχνική οι λεπτομέρεια είναι ότι δεν υπάρχουν λεπτομέρειες ;)